1.
Gdy uczniów swych posyłał Pan,
By nieśli wieść radosną.
Żegnając ich, dał Swoją moc
I mówił tak z miłością:

Ref.
Nie, nie, nie, nie warto na drogę tę
Sandałów i płaszcza zabierać
Nie, nie, nie, nie trzeba nam srebra brać
O dach nad głową zabiegać

2.
Nowinę tę głosili więc
Po czterech stronach świata,
Bogaci tak, nie mając nic,
Bo miłość jest bogata.

3.
Gdy ukończyli dzieło swe,
W ostatnią drogę ruszali.
Patrzyli w niebo na Ojca dom
I tak z ufnością wołali.

Akordy

   e                 D
1. Gdy uczniów swych posyłał Pan,
       C              e
   By nieśli wieść radosną.
   e                  D
   Żegnając ich, dał Swoją moc
      C             e     C D G
   I mówił tak z miłością:


          G                        C
Ref. Nie, nie, nie, nie warto na drogę tę
      D                   G
    Sandałów i płaszcza zabierać
    G                              C
    Nie, nie, nie, nie trzeba nam srebra brać
      D                e
    O dach nad głową zabiegać


2. Nowinę tę głosili więc
   Po czterech stronach świata,
   Bogaci tak, nie mając nic,
   Bo miłość jest bogata.


3. Gdy ukończyli dzieło swe,
   W ostatnią drogę ruszali.
   Patrzyli w niebo na Ojca dom
   I tak z ufnością wołali.

Wersja do wydruku